Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Tsugaru Strait Passage


Θέση πλοίου: North Japan Sea (Βόρεια Ιαπωνική Θάλασσα) μεταξύ Ιαπωνίας και Κορέας.

Χθες το βράδυ περάσαμε το TSUGARU STRAIT. Το στενό μεταξύ των Ιαπωνικών νησιών Honshu και Hokkaido. Τον Ειρηνικό τον αφήσαμε πίσω μας.

Εν τω μεταξύ ένας άλλος τυφώνας ο «Melor» έχει ξεκινήσει από χαμηλά και ανεβαίνει. Εμείς έχουμε πάρει οδηγίες να πλησιάσουμε τα παράλια της Κορέας για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Δεν δείχνει να μας προλαβαίνει αλλά ούτε η κίνησή του είναι προς εμάς.
Αυτή τη φορά όμως η Ιαπωνία δεν είναι τυχερή. Θα περάσει από πάνω της. Θα την σαρώσει όλη. Έτσι δείχνουν οι προγνώσεις. Τις επόμενες μέρες θα ακούσουμε για τα κατορθώματά του.

Στο Lianyungang στην Κίνα φτάνουμε στις 11 του μηνός. Προβλέπεται παραμονή μιας εβδομάδας περίπου.

Στη φωτογραφία ο χάρτης του TSUGARU STRAIT. 

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

The game starts...

Αρχίζει το ματς που λέει κι ο Κηλαϊδόνης.
Δυστυχώς όμως δεν θ' ακουστεί του Διακογιάννη η φωνή αλλά αυτές των ετερόφωτων πολιτικών αστέρων...
Σε λίγες ώρες οι «ΚΑΛΤΣΕΣ» θα κλείσουν. O Ευαγγελάτος, ο Χατζηνικολάου, ο Αιμίλιος και οι άλλοι θα ξεκινήσουν το ολονύχτιο σερβίρισμα σκουπιδιών. Το μενού δεν θα έχει μεγάλη ποικιλία. Λίγα τα είδη των απορριμμάτων αλλά, πάνω απ΄ όλα η ποιότητα. Τα πιάτα θα έχουν κυρίως πολιτικούς και δημοσιογράφους γαρνιρισμένα με κουλτούρα πάσης φύσεως.
Βαρυσήμαντες δηλώσεις θ' ακουστούν. Θα μιλήσουν όλοι για την νίκη της παράταξής τους και ο κόσμος στο τέλος της βραδιάς θα αναρωτιέται ποιος πραγματικά νίκησε.
Εύχομαι να περάσετε καλά!

*********

Εμείς από χθες το απόγευμα μέχρι σήμερα το απόγευμα βρισκόμασταν στο μέσο μιας πολύ μεγάλης κακοκαιρίας, γύρω στα 10 μποφόρ, δυνατούς ανέμους και τεράστιο κυματισμό. Είχα να συναντήσω τέτοιο χάλι εδώ και τρία χρόνια. Ήταν τέτοια η μανία του καιρού που νόμιζα ότι ο Θεός κάποιον ήθελε να τιμωρήσει.

Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.
Όμως πέρασε και πάει, μόνο 24 ώρες κράτησε.
ΑΛΛΑ ΤΙ ΩΡΕΣ ΟΙ ΑΤΙΜΕΣ. ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ!

*********

Για να το συνδέσω με τα παραπάνω θέλω να πω πως ο καιρός όσο κακός κι αν είναι κάνει αυτό που θέλει να κάνει. Να απειλήσει, να φοβίσει, να τρομοκρατήσει, να πνίξει, να σκοτώσει, αλλά στο τέλος, είτε έτσι είτε αλλιώς, μαζεύει τα μπογαλάκια του και πάει γι΄ αλλού.
Οι πολιτικοί όμως δεν είναι ακριβώς σαν τις καταιγίδες της φύσης επικίνδυνες, γρήγορες και ανιδιοτελείς. Είναι καταιγίδες εξίσου επικίνδυνες αλλά μόνιμες, αθάνατες, γεμάτες μίσος και συμφεροντολόγες. 
Όσο και να θέλεις να ησυχάσεις από δαύτους δεν σε αφήνουν και παρόλα τα κακά που έχουν κάνει θέλουν λέει να σε ξανασώσουν, δηλαδή να σε ξαναξεσκίσουν.
Η σημερινή κακοκαιρία στον Ειρηνικό σε συνδυασμό με τις εκλογές πιστεύω ότι είναι σημαδιακή για τις φουρτούνες που θ' αρχίσουν από τη Δευτέρα το πρωί στην Ελλαδίτσα μας;

Και δυο στροφές από ένα τραγούδι που είναι ότι πρέπει για σήμερα. Οι παλιοί φίλοι του Κώστα Χατζή θα το θυμούνται!


Στο διεθνές το μαγαζί
πίναν παρέα δυο χαζοί λέγανε αστεία
λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις
αν θέλεις να γελά κανείς λέγε δημοκρατία!

Στο διεθνές το μαγαζί
πίναν παρέα δυο χαζοί λέγαν τα δικά τους
λέγαν για τους πολιτικούς
πως μοιάζουν με τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους!
 Συνεχίζεται...

Chrisgio

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Elections 2009

Σήμερα Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009.
Θέση πλοίου: Βορειοανατολικά της Ιαπωνίας, ανοιχτά των Kuril Islands. Μόνιμο σημείο τριβής μεταξύ Ιαπωνίας και Ρωσίας. Προς το παρόν ανήκουν στην τελευταία.

Αύριο, απ' ότι μαθαίνω, έχουμε εκλογές. Από την ελάχιστη πληροφόρηση που έχω, εδώ σ' αυτές τις θάλασσες, το ΠΑΣΟΚ προηγείται στο «σκορ» και προβλέπεται ότι θα πάρει πρωτάθλημα. Όμως όπως και στο ποδόσφαιρο η τράπουλα εξακολουθεί να είναι σημαδεμένη. Ταυτόχρονα η μη αυτοδυναμία – η ακυβερνησία για τη λογική της Ελλάδας – βρίσκεται προ των πυλών.

Λείπω απ' την Ελλάδα 3,5 μήνες αλλά πιστεύω ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει όπως τίποτα δεν αλλάζει εδώ και τόσα χρόνια που ταξιδεύω. Κάθε φορά που ξεμπαρκάρω νοιώθω σαν να έχω κάνει «pause» στο βίντεο φεύγοντας και επιστρέφοντας βλέπω τη συνέχεια από 'κει ακριβώς που το σταμάτησα.
Το τελευταίο «review» της κατάστασης το έκανα πριν στις Ευρωεκλογές το καλοκαίρι, αποφάσισα να μην ψηφίσω και το έκανα. Έμεινα εκτός. Τα αποτελέσματα εκείνης της βραδιάς μ’ έπεισαν ότι μάλλον σωστά βλέπω τα πράγματα.
Επαναλαμβάνοντας τις ίδιες σκέψεις σήμερα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα:
Σ' έναν πρωθυπουργό κατώτερο των περιστάσεων, ανίκανο να βάλει τη χώρα σε τάξη, να αντιμετωπίσει τη διαφθορά, να επιβληθεί στα λαμόγια, να βάλει τάξη στο ξεχαρβαλωμένο κράτος.
Σ' έναν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης που, όπως και ο πρωθυπουργός, βρίσκεται σ' αυτή τη θέση λόγω ονόματος και πιστεύει ότι ο κόσμος αύριο θα πάει «στις κάλτσες» να τον ψηφίσει. Και εδώ που τα λέμε δεν έχει άδικο να το πιστεύει έτσι ρόιδο που τα έκανε ο άλλος.
Σ' ένα ΚΚΕ έτοιμο να πάρει τα όπλα κατά των Τσάρων, όσων δεν συμφωνούν μαζί του και να απαντάει «ΟΧΙ» σε ότι οι άλλοι λένε ναι και «ΝΑΙ» σε ότι οι άλλοι λένε όχι.
Σ' ένα ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα δεν λέει να ξυπνήσει από το λήθαργο που βρίσκεται. Αλλά μάλλον δεν πρόκειται για λήθαργο αλλά για «άγρυπνο κώμα» από το οποίο δεν πρόκειται να ξυπνήσει ποτέ. Όλοι σ' αυτό το κόμμα πιστεύουν ότι είναι οι εκλεκτοί του Θεού, βλέπουν μπροστά απ' την εποχή μας, αλλά τελικά δεν βλέπουν ούτε χιλιοστό πέρα από τη μύτη τους. Ο Θεός να μας φυλάει από, ώ μη γένοιτο, τέτοιες επιλογές του εκλογικού σώματος.
Σ' έναν γύπα, το ΛΑΟΣ, που περιμένει ν' αρπάξει ότι περισσέψει και απ' ότι φαίνεται, δυστυχώς, περισσεύουν πολλά. Και η αρπαγή μάλλον εξακολουθεί να τελείται με μεγάλη μαεστρία αλλά και ευκολία.

Με όλα αυτά να υφίστανται εγώ θα επιμένω να «μένω εκτός» όπως λέει και η Ελευθερία Αρβανιτάκη στο ομώνυμο τραγούδι της. Και τώρα που το σκέφτομαι η «μη ψήφος» είναι ο μοναδικός τρόπος διαμαρτυρίας που έχουμε. Κάποιοι λένε ότι με την αποχή δίνουμε το δικαίωμα στους ανίκανους να κυβερνήσουν. Λάθος, το δικαίωμα δεν τους το δίνουμε με την αποχή μας, το παίρνουν μόνοι τους έτσι κι αλλιώς όποτε θέλουν. Μέχρι τώρα αυτό δεν συμβαίνει; Αυτοί έχουν την σατανική ικανότητα να πείθουν και οι άλλοι, εμείς οι γιδοβοσκοί, την «ικανότητα» να μασάμε το σανό με τέτοια ευκολία και ευχαρίστηση σαν να πρόκειται για παντεσπάνι.

Αν και απών παίρνω θέση και διαμαρτύρομαι διά της απουσίας μου, είτε βρισκόμενος στον Ειρηνικό Ωκεανό, είτε σπίτι μου. Ίσως κάποτε επανέλθω στην κάλπη, αν και όταν κάτι καινούργιο γεννηθεί. Ίσως να μην ήρθε ακόμη η ώρα του, ίσως να μην έρθει ποτέ, εγώ θα περιμένω. Άλλωστε δεν έχω και τίποτα να χάσω. Το αύριο πάλι σε κάποια θάλασσα θα με βρει.

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Port of Red Dog, Alaska & Departure

Στις 27 Σεπτεμβρίου 2009 το πλοίο αναχώρησε από το Red Dog.
Τελικά μπορώ να πω ότι η παραμονή μας εκεί δεν ήταν τόσο άσχημη όσο την περίμενα από πλευράς καιρικών συνθηκών.
Τηρουμένων των αναλογιών όσον αφορά τα καιρικά φαινόμενα όλα κύλισαν ομαλά αν αφαιρέσουμε τις δύο τελευταίες μέρες πριν την άφιξή μας εκεί.
Κατά τα άλλα ένα αφιλόξενο μέρος με κρύο μέχρι και -6 βαθμούς Κελσίου όπου συναντάς μερικούς ανθρώπους που δουλεύουν εκεί επειδή πληρώνονται πολύ καλά.
Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν δεσμούς με την Αλάσκα αλλά από νοτιότερα μέρη. Μερικοί έχουν έρθει από πολύ μακριά. Ένας νεαρός που δούλευε στα ρυμουλκά ήταν από την Καλιφόρνια.

«Τι ζητάς εσύ εδώ πάνω;» τον ρώτησα.
«Μα για τα λεφτά, γιατί άλλο;» απάντησε.
Πειστική και καθαρή απάντηση.

Στο πλοίο είχαν ανέβει με την άφιξη δύο άνδρες υπεύθυνοι για τη φόρτωση.
Ο ένας, ο μικρότερος ο Niko, όπως μου είπε κατάγονταν από τα Aleutian Islands (Αλεούσια νησιά). Πρόκειται για την αλυσίδα νησιών νότια της Αλάσκας που χωρίζουν τον Ειρηνικό από την Βερίγγειο θάλασσα και φτάνουν σχεδόν μέχρι την Ασία.
Αυτός ήταν από το νησί Unalaska. Από πατέρα Ρώσο-Εσκιμώο και μητέρα Γερμανό-Ιρλανδή. Μάλιστα το επώνυμό του τελείωνε σε -όφ.
Φοβερός συνδυασμός για έναν Αμερικανό πολίτη, ε;
Ο άλλος, o Kevin, κι αυτός από την Αλάσκα, ζούσε μόνιμα στο Τέξας. Δηλαδή η οικογένειά του γιατί αυτός ήταν τουλάχιστον για 3 μήνες το χρόνο εδώ πάνω στο «τέρμα Θεού». Ο μοναδικός λόγος που όλοι αυτοί βρίσκονται εκεί πάνω τα λεφτά και μόνο τα λεφτά.
Τι άλλο θα μπορούσε να είναι άλλωστε;

Μήπως κι εμείς οι ναυτικοί στην ίδια κατηγορία δεν ανήκουμε;

H άκρη του κόσμου πια είναι πίσω μας. Έχει μπει ο Οκτώβρης, ο μήνας έχει 2 και σιγά-σιγά κατεβαίνουμε προς την Ιαπωνία. Θα διασχίσουμε το στενό Tsugaru Strait που χωρίζει τα δύο νησιά της, την Honshu που είναι το μεγαλύτερο και το Hokaido που είναι το βορειότερο και θα βγούμε στην Ιαπωνική θάλασσα (Japan Sea) ανάμεσα στην Ιαπωνία και την Κορέα.

Στην μία φωτογραφία με τον Kevin τον Αμερικάνο και τον Carmelo τον Φιλιπινέζο υποπλοίαρχο.
Στην άλλη φωτογραφία με τον Αμερικάνο πιλότο.
Μπροστά μας το Lianyungang και η Kίνα μας περιμένουν.

Συνεχίζεται...

Chrisgio