Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Το νέο ταξίδι!

Η μέρα όμως της 5ης Νοεμβρίου δεν έλεγε να τελειώσει.

Το καλό νέο τελικά ήρθε μετά το κακό.

Σκωτσέζικο ντους!

Έπρεπε να φύγουμε για το Santos επίσης λιμάνι της Βραζιλίας, την πατρίδα του μεγάλου Πελέ.

Μετά από 42 μέρες αναμονής στα αγκυροβόλια της Sepetiba και του Rio de Janeiro το πλοίο ναυλώθηκε.

Θα φορτώσουμε καλαμπόκι από το Santos για τη Λισσαβώνα της Πορτογαλίας.

Το καράβι ετοίμασε τη μηχανή του, γύρω στις 4 και μισή βιράραμε την άγκυρα και στις 5 το απόγευμα κάναμε πρόσω ολοταχώς.

Εκτιμώμενη ώρα άφιξης στο Santos η μέρα 6 Νοεμβρίου γύρω στις 8 το βράδυ.

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Το ατύχημα!...

Ήταν πρωί της 5ης Νοεμβρίου. Είχα ξυπνήσει νωρίς κι έπινα τον καφέ μου. Όλα ήρεμα. Έμοιαζε να έχει ξημερώσει μια ακόμα μέρα ρουτίνας στο αγκυροβόλιο του Ρίο.
Γύρω στις 8 και μισή ο υποπλοίαρχος μου τηλεφώνησε.
-Ο ηλεκτρολόγος έπεσε στο μηχανοστάσιο και χτύπησε το αριστερό του πόδι, μου είπε.
- Είναι σοβαρό; τον ρώτησα
-Όχι.
-Τον πάμε τώρα στο νοσοκομείο του πλοίου για τις πρώτες βοήθειες.
Έκλεισα το τηλέφωνο και ετοιμάστηκα να κατέβω κάτω.
Ξαναχτύπησε το τηλέφωνο.
Ήταν ο Αος Μηχανικός.
Η φωνή του δεν ήταν φυσιολογική. Μου επανέλαβε τα ίδια με αυτά του υποπλοιάρχου. Στην ερώτησή μου όμως:
-Είναι σοβαρό; η απάντηση διαμετρικά αντίθετη.
-Πολύ σοβαρό, έχει σπάσει το πόδι του!
Σφίχτηκε η καρδιά μου. Ο υπολποίαρχος απλώς με είχε... προετοιμάσει!
Πρωί-πρωί, ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός με πολλές προεκτάσεις, πολύ τρέξιμο, διατυπώσεις και πάλι τρέξιμο…
Κατέβηκα γρήγορα κάτω και τους πρόλαβα ακόμα στο μηχανοστάσιο, όλο το πλήρωμα, να προσπαθούν να τον ανεβάσουν με το φορείο, αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες στις στενές και απότομες σκάλες.
Τους παράτησα στη δουλειά τους και ανέβηκα για να αρχίσω τις διαδικασίες ενημέρωσης όλων των ενδιαφερομένων για την ταχεία διακομιδή του στη ξηρά.
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που ευχαριστείς το Θεό που δεν είσαι μεσοπέλαγα.
Οι παλιοί ναυτικοί έλεγαν: «Το χειρότερο πόρτο (λιμάνι) ίσο με το καλύτερο πέλαγος».
Δεν έχει νόημα η περαιτέρω περιγραφή του γεγονότος.
Οι πάντες αντέδρασαν ταχύτατα και ο άτυχος ναυτικός γύρω στις 1 το μεσημέρι παραδόθηκε σε ταχύπλοη λέμβο που τον μετέφερε σε νοσοκομείο του Ρίο.
Αργότερα μάθαμε ότι είχε σπάσει κνήμη και περόνη.
Η ζημιά αποκαταστάθηκε με χειρουργική επέμβαση και λίγες μέρες αργότερα βρίσκονταν ασφαλής στην Ελλάδα σπίτι του ανάμεσα στους δικούς του.
Τέλος καλό όλα καλά!
Καλή αντάμωση φίλε σε κάποιο άλλο πλοίο υγιής!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Επιστροφή στην Copacabana

Στις 25 Οκτωβρίου είχαμε τελειώσει με τον καθαρισμό των αμπαριών και στις 12 το μεσημέρι είχαμε φουντάρει για ακόμα μια φορά ανοιχτά της Copacabana.
Ότι είχε προηγηθεί όσον αφορά το επόμενο ταξίδι, «άνθρακες ο θησαυρός».
Σήμερα κλείσαμε ένα μήνα αναμονή στα αγκυροβόλια της Βραζιλίας από την ημέρα αναχώρησης από το Itaguai.
Το πόσο θα κρατήσει κανένας μας δεν μπορεί να το μαντέψει.

*****

Στην ερώτηση-απορία γιατί αγκυροβολούμε μακριά από τις στεριές και μετά ξαναγυρνάμε πίσω και πάλι τα ίδια, η απάντηση είναι απλή.
Απαγορεύεται να πετάς βρωμιές στη θάλασσα σε απόσταση μικρότερη των 12 μιλίων, και μάλιστα να είσαι εν πλω και όχι αγκυροβολημένος, από την κοντινότερη στεριά.
Εδώ μας επέτρεψαν να κάνουμε αυτή τη δουλειά σταματημένοι. Έπρεπε λοιπόν τα υπολείμματα του κάρβουνου να απορριφθούν στο πέλαγος.
Διεθνείς κανονισμοί σαφείς και αυστηροί και οι ποινές σε πλοία και πληρώματα βαριές σε περίπτωση παράβασης. Μέχρι και φυλακή.
Έτερον εκάτερον. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.
Είπαμε, εδώ είναι Λατινική Αμερική, Βραζιλία, Αργεντινή κλπ, όπως λέμε Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Αφρική γενικώς κλπ.

*****

Ήρθε η 28η Οκτωβρίου, τελείωσε και ο δέκατος μήνας του χρόνου.
Μπήκαμε στον Νοέμβριο και στις 3 έκλεισα τα 56 μου.
Γενέθλια παρέα με τη μοναξιά!
Η ζωή νερό!
Μέσα μου νοιώθω ακόμα παιδί. Ευτυχώς!
Μεγαλύτερος εχθρός μου ο καθρέφτης!
Δεν μπορεί; Δεν θέλει; Πάντως δεν κρύβει τίποτα. Δεν φοβάται κανέναν. Δεν κολακεύει κανέναν. Δεν εξαγοράζεται.
Σκληρός με την πραγματικότητα, με το χρόνο, αλλά και τίμιος.
«Γέρασες» σου λέει ξερά, άγαρμπα και σε προσγειώνει.
Σύγκρουση μετωπική με το σήμερα!

*****

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Με φόντο τη Κέλυφο!

Η Κέλυφος
Το Πόρτο Κουφό αποτέλεσε τον τελευταίο τόπο της βόλτας στην νότιο Σιθωνία πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Η αντίστροφη πορεία των 15 χιλιομέτρων άρχισε να αποχαιρετάει τα μέρη που είχαμε επισκεφτεί νωρίτερα. Τορώνη και Αζάπικο. Ποιος ξέρει πότε θα τα ξαναδώ!
Λίγο μετά το Αζάπικο βλέποντας τον ήλιο έτοιμο να πέσει πίσω από την Κασσάνδρα έστριψα αριστερά αποφασίζοντας να αλλάξω δρόμο προς το Νέο Μαρμαρά.
Σε 2 λεπτά έφτασα πάλι στην θάλασσα. Αριστερά η Κουτσουπιά και το Λαδαριό. Οι παραλίες της Σιθωνίας δεν έχουν τέλος.
Έστριψα δεξιά.
Θα περνούσα ανάμεσα από γη του Porto Carras.
Το ηλιοβασίλεμα στις δόξες του.
Μπροστά από τον ήλιο το κατάφυτο μικροσκοπικο νησάκι Αγία Ελένη και στο βάθος η Κέλυφος με το ξεχωριστό της σχήμα από το οποίο πήρε το όνομά της.
Η Αγία Ελένη
Ο ήλιος και η Αγία Ελένη
Ο ήλιος, η Αγία Ελένη και η Κέλυφος
Μία εικόνα που σου παίρνει του μυαλό. Που αν ξεχαστείς, οδηγώντας, μπορεί να βρεθείς στο νερό ή ν’ αγκαλιάσεις κανένα πεύκο.
Κάθε τόσο σταματούσα να χορτάσω, για άλλη μια φορά, τις ομορφιές της φύσης τραβώντας φωτογραφίες για τις οποίες σκεφτόμουνα το όνομα που θα τις δώσω σαν σύνολο.
Κατέληξα στον τίτλο «ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗΝ ΚΕΛΥΦΟ» που τον έκανα και τίτλο της ανάρτησης.
Ο ήλιος φοράει το στέμμα του
Πεύκα παντού
Η πρώην βίλα του Καρρά
Σήμερα απότελεί μέρος του Ξενοδοχείου. Μισθώνεται σε λεφτάδες, προφανώς!
 

Ο ήλιος έχει καθίσει στο θρόνο του ενώ η Κέλυφος, όσο πλησιάζουμε στο Νέο Μαρμαρά, αρχίζει να χάνει το μοναδικό της σχήμα
Η Κέλυφος έχει γίνει ένα κοινό, ασήμαντο νησάκι. Ο Νέος μαρμαράς είναι πολύ κοντά.
Ο ήλιος μας καληνυχτίζει, ο Νέος Μαρμαράς είναι δίπλα μας.
Όταν ο ήλιος έπεσε κάτω από τον ορίζοντα πάτησα γκάζι.

Έφτασα στο σπίτι στο Νέο Μαρμαρά πριν χρειαστεί να ανάψω τα φώτα.

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Υπό άλλη γωνία...

... φωτογραφίες στο αγκυροβόλιο του Rio de Janeiro από φωτογραφική μηχανή που βρίσκονταν στην πλώρη.


Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Εξόρμιση στη Νότια Σιθωνία, στο Πόρτο Κουφό (το τέλος της διαδρομής)

Η μπούκα
Μετά το Αζάπικο και την Τορώνη η περιήγηση στη νότια Σιθωνία τελείωσε στο Πόρτο Κουφό.

Ένα ιδιαίτερης ομορφιάς κλειστός όρμος που δίνει την εντυπωση λίμνης αν δεν πάρεις θέση ακριβώς κάθετα μπροστά στην είσοδο-έξοδο.
Επειδή το έχω προσεγγίσει και δια θαλάσσης πριν από πολλά χρόνια για να μπεις στο Πορτο Κουφό πρέπει να ξέρεις που ακριβώς βρίσκεται αλλιώς δεν εντοπίζεται εύκολα. 
Λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι, ελάχιστα σπίτια, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ψαροταβέρνες, ψαροκάικα, αρκετά κότερα που περιμένουν τους ιδιοκτήτες τους το επόμενο καλοκαίρι.
Η αίσθηση του χωριού φάντασμα κι εδώ ίδια. Όλοι εν αναμονή της θερινής περιόδου.

Χρησιμοποιώντας την φαντασία οι φωτογραφίες από την πρώτη μέχρι την πέμπτη που ακολουθούν αν ενωθούν δίνουν την είκόνα της εκπληκτικής περιοχής.

Συνεχίζεται...

Chrisgio