Από το Estrecho de le Maire στα Falkland Islands

Το βράδυ της 11ης Σεπτεμβρίου κατά τις 7μιση μπήκαμε στο στενό Estrecho de le Maire.

Αλλαγή πορείας βόρεια. Η πυξίδα έδειχνε στις 013ο μοίρες.

Δύο ώρες αργότερα το είχαμε αφήσει πίσω μας.

Αριστερά η Νότιος Αργεντινή, η Παταγωνία.

Μπροστά και δεξιά μας τα Falkland Islands (Νησιά Φώκλαντ).

Το μήλο της Έριδος μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Αργεντινής. Όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε αυτόν τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει. Τελικά η Θάτσερ κέρδισε και τα νησιά συνέχισαν να ανήκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι σήμερα. Το μίσος και η κόντρα βέβαια δεν έχουν σβήσει. Στην Αργεντινή με μερικές ερωτήσεις επί του θέματος μπορείς να το διαπιστώσεις.

Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα στο Αργεντινό λιμάνι Necochea. Εκεί, κοντά στο λιμάνι πηγαίνοντας προς την πόλη, είναι αδύνατο να μη δεις το τεραστίων διαστάσεων μνημείο, Islas Malvinas Monimento, που που κοιτάζει προς τα νησιά και θυμίζει αυτόν τον πόλεμο. Σαν να θέλει να πει προς τους Άγγλους «εμείς δεν τελειώσαμε»!

Εκείνη την εποχή το μίσος μεταξύ των δύο λαών είχε φτάσει στο ζενίθ. Αλλά επίσης εκείνη την εποχή, μέσα στον πόλεμο, στην Αγγλία και ειδικότερα στο Λονδίνο, ζούσαν και αντιμετωπίζονταν σαν θεοί από τους φιλάθλους της Τότεναμ δύο μεγάλοι Αργεντίνοι ποδοσφαιριστές.

Ο Αρντίλες και ο Βίγιας «ζωγράφιζαν» στο χόρτο και ζούσαν το παράδοξο! Ένας εχθρός λαός τους αγαπούσε πιο πολύ και από το να ήταν Άγγλοι! Άτιμο, μαγικό ποδόσφαιρο!

Περάσαμε από τα Φώκλαντ σε απόσταση 90 μιλίων.

Γύρω στις 2μιση το μεσημέρι της 12ης Σεπτεμβρίου αφήσαμε δεξιά μας το δυτικό νησί.

Νέα αλλαγή πορείας βόρεια-βορειοανατολική προς 028 μοίρες.

Έχουν μείνει περίπου 2.000 μίλια μέχρι το Itaguai. Θα τα ροκανίσουμε κι αυτά σιγά-σιγά.

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Ναυτικές Αντιθέσεις

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Cabo de Hornοs - Εδώ που σμίγουν τρεις ωκεανοί

Το Cape Horn

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου είδαμε τα νότια παράλια τη Χιλής.

Στις 10:45 περνούσαμε δίπλα από το στόχο που είχαμε βάλει φεύγοντας από το Hay Point της Αυστραλίας στις 15 Αυγούστου.

Το Cape Horn (Cabo de Hornos στα Ισπανικά).

Το Cape Horn

Για να λογαριάσω! Μέχρι σήμερα 27 μέρες (654 ώρες) ταξίδι! Έχουμε διανύσει 7.230 μίλια (13.390 χιλιόμετρα) και το ταξίδι συνεχίζεται! Έχουμε ακόμα δρόμο!

Φοβόμουν ότι εδώ στο νοτιότερο σημείο του ταξιδιού θα συναντούσαμε τον χειρότερο καιρό. Έκανα λάθος! Μάλλον τυχεροί ήμασταν! Αν αφαιρέσω το κρύο, που κι αυτό ήταν υποφερτό, ο καιρός πολύ καλός. Πολλά βαπόρια, αρκετές φορές, προσπαθούν να περάσουν τούτο το ακρωτήρι αλλά δεν τα καταφέρνουν και γυρίζουν πίσω. Έτσι αναγκάζονται να περάσουν από το στενό του Μαγγελάνου που περνάει πάνω από τη Γη του Πυρός και βγαίνει πιο ψηλά στον Ατλαντικό.

Δύο φωτογραφίες που αν ενωθούν δίνουν την γενική άποψη της περιοχής στα βουνά στο βάθος χιόνια.

Ένιωσα σαν πρωτόμπαρκος. Είναι η πρώτη φορά που περνάω από τούτο το άγριο μέρος. Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά!

Βρισκόμασταν στο νοτιότερο άκρο της Αμερικανικής ηπείρου, στη η νοτιότερη γη της Χιλής, στο νοτιότερο «εμπορικό» στίγμα του πλανήτη. Δηλαδή το νοτιότερο σημείο απ’ όπου περνάνε εμπορικά πλοία, φορτηγά, δεξαμενόπλοια, containers κλπ.

Εδώ σμίγουν τρεις θάλασσες. Ο Ειρηνικός, ο Ατλαντικός και ο Νότιος Παγωμένος Ωκεανός ενώ την Λατινική Αμερική και την Ανταρκτική την χωρίζει το Drake Passage.

Το πλοίο ξεπέρασε το νότιο γεωγραφικό πλάτος των 56 μοιρών.

Πιο νότια μπορείς να συναντήσεις άλλου είδους πλοία. Θα έλεγα «πλοία ειδικών αποστολών» με προορισμό την Ανταρκτική. Το βορειότερο σημείο της «παγωμένης ηπείρου», η χερσόνησός της Antarctic Peninsula, απέχει από δω, 520 μίλια πάνω-κάτω. Μου θυμίζει χέρι που ζητάει βοήθεια. Σαν να θέλει να έρθει κοντά στην Νότιο Αμερική, σαν να ζητάει τη «ζεστασιά» της.

Δίπλα της τα South Shetland και South Orkney Islands. Τα είδωλα θα μπορούσαμε να πούμε των αυθεντικών Shetland και Orkney Islands, βόρεια της Μεγάλης Βρετανίας, περίπου στο αντίστοιχο βόρειο γεωγραφικό πλάτος.

Το πλοίο σε στίγμα, Πλάτος=56 15' Νότιο, Μήκος=067 14' Δυτικό. Γυρίσαμε προς 050 μοίρες και λίγο αργότερα προς 042 μοίρες, πορεία βορειοανατολική.

Στόχος το στενό Estrecho de le Maire που σχηματίζεται από το Αργεντίνικο ανατολικό κομμάτι της Γης του Πυρός και του νησιού Isla de los Estados.

Ο Νότιος Ατλαντικός μετά από αρκετό καιρό μας καλωσορίζει ξανά στα νερά του. Μετά από δυόμισι περίπου μήνες.

Νότιος Ατλαντικός! Ίσως ο πιο ήρεμος ωκεανός!

Πορεία προς τον Ατλαντικό

Δεν είναι «αναμάρτητος» αλλά σε σχέση με τους υπόλοιπους «αγγελούδι»!

Και οι χάρτες της περιοχής

H Γη του Πυρός, το Cape Horn, το στενό του Μαγγελάνου

Το Cape Horn

Το Cape Horn

Η αλλαγή πορείας προς τον Ατλαντικό και  το στενό Estrecho de le Maire

Το Drake Passage και τα South Shetland και South Orkney Islands, στο κάτω μέρος κοντά στα γεωγραφικά μήκη του χάρτη η Ανταρκτική, ίσα- ίσα που φαίνεται η χερσόνησός Antarctic Peninsula

Συνεχίζεται...

Chrisgiο

Μια μέρα πριν το Cape Horn

Στις 10 του Σεπτέμβρη κατά τις 3 το πρωί άρχισαν πάλι τα όργανα.

Ακόμα ένα γερό 8άρι που έφτασε κατά τις 2 το απόγευμα της ίδιας μέρας και τα 9-10 μποφόρ. Ο άνεμος βορειοδυτικός, η θάλασσα και το swell στα 6 μέτρα. Θερμοκρασία 5 βαθμοί Κελσίου.

Για την πορεία του πλοίου ο καιρός διαχειρίσιμος. Δεν χρειάστηκε αλλαγή πορείας. Συνεχίσαμε στις 111 μοίρες. Τον είχαμε δευτερόπρυμα, στο αριστερό ισχίο.

Η θάλασσα όμως ανέβαινε στην πρύμη και από αριστερά στη κουβέρτα (στο κατάστρωμα).

Ήλπιζα ότι αυτή την τελευταία κακοκαιρία θα την αποφεύγαμε αλλά δυστυχώς δεν...!

Στις 4 το απόγευμα άρχισε να υποχωρεί και πάλι. Κάτι είναι κι αυτό να μην κρατάει πολύ. Παίρνεις ανάσες. Ρίχνεις και καμιά στάλα ύπνο!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Έβραζε το κύμα του Γαρμπή...

... ήμασταν σκυφτοί κι δυο στο χάρτη...

Πλοίαρχος - Υποπλοίαρχος

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Ο καιρός μας... βασανίζει!

Ακολούθησαν μερικές μέρες με καλό καιρό και το δυτικό swell σε ανεκτά επίπεδα.

Ο Σεπτέμβριος προσπαθούσε να μας χαμογελάσει αλλά...

Στις 3 του μηνός το πρωί ο καιρός έγινε πάλι… «ξύδι». 8άρι γεμάτο και στα gusts ο άνεμος 9 με 10 μποφόρ βορειοδυτικός. Η θερμοκρασία στους 3 βαθμούς Κελσίου. Παγωνιά! Το μεσημέρι της ίδιας μέρας κατά τις 13:00 αλλαγή πορείας προς 140 μοίρες.

Το πανηγύρι κράτησε 25 ώρες και στις 14:00 της 4ης Σεπτεμβρίου ήρθαμε πάλι στην πορεία μας 115ο μοίρες, χωρίς ο καιρός να ησυχάσει, αλλά το πλοίο μπορούσε, έστω και με δυσκολία, να ταξιδέψει προς τον προορισμό του μιας και το swell είχε γυρίσει βορειοδυτικό. Η θάλασσα ανέβαινε ζωντανή στην πρύμη.

Το διάλειμμα κράτησε μέχρι το βραδάκι τις 5ης του μηνός όταν ο καιρός φορτσάρισε πάλι. Το swell γιγαντώθηκε πάλι, αλλά αυτή τη φορά υπερβολικά. Έπιασε τα 10 μέτρα!!!

Συγχρόνως άλλαξε διεύθυνση κι έγινε νοτιοδυτικό. Ήρθε δηλαδή στην μπάντα. Καμιά επιλογή πλην της αλλαγής πορείας. Πορεία λοιπόν ανατολική, 090ο μοίρες, κι όπου μας βγάλει μέχρι να περάσει κι αυτή η δοκιμασία. Στις 7 του μηνός, αργά το βράδυ λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ακόμα μια φορά ο καιρός άρχισε να ημερεύει και το swell να πέφτει κι αυτό στο… ανεκτό επίπεδο των 4 μέτρων.

Γυρίσαμε πορεία 115ο μοίρες και λίγο αργότερα την διορθώσαμε στις 111ο μοίρες.

Στις 10 του μηνός θα έχουμε πιάσει τις νότιες ακτές της Χιλής και στις 11 το Cape Horn.

Η πρόγνωση του καιρού για τις επόμενες μέρες είναι καλή και φαίνεται ότι η δοκιμασία, εκτός απροόπτου, κάπου εδώ τελειώνει.

Άντε να μπούμε στον Ατλαντικό και να πάρουμε την… «ανηφόρα» προς το καλοκαίρι!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Στον Ειρηνικό, προς τη Γη του Πυρός, πορεία νότιοανατολική

Στις 30 Αυγούστου το swell έγινε νότιο, μεγάλωσε, έπιασε τα 6-7 μέτρα και το καράβι άρχισε να «μποτζάρει» άσχημα.

Ακόμα και οι… «γίγαντες», όπως αυτό εδώ το πλοίο, υποκύπτουν στη δύναμη του!

«Swell» είναι αυτό που λέμε στα ελληνικά η αποθαλασσιά, το βουβό κύμα καιρού που έρχεται από μακριά.

«Μπότζι» στη ναυτική γλώσσα είναι ο διατοιχισμός, το κούνημα δεξιά-αριστερά.

Ότι χειρότερο! Αν δεν είσαι προετοιμασμένος δεν μένει τίποτα όρθιο. Εμείς οι ποντοπόροι ναυτικοί όμως επειδή ζούμε σχεδόν μόνιμα μαζί του, «μέχρις ενός σημείου», το αντιμετωπίζουμε. Τα πάντα είναι δεμένα ασφαλισμένα αλλιώς δεν θα είχαμε ούτε πιάτα για να τρώμε ούτε ποτήρια για να πίνουμε.

Όμως «μέχρις ενός σημείου»! Από εκεί και πέρα ή αλλάζεις πορεία ή σου… «αλλάζει τα φώτα». Για ύπνο δεν το συζητάμε. Για λίγο διάστημα συνέβη το δεύτερο, μετά αλλάξαμε πορεία! Στις 5 το πρωί γυρίσαμε νοτιοανατολικά, πορεία 150 μοίρες και βάλαμε καιρό και swell στη δεξιά «μάσκα» ή απλά στην δεξιά πλευρά της πλώρης. Εκεί βρήκαμε σημείο ισορροπίας μέχρι να περάσει η κακοκαιρία και να συνεχίσουμε την πορεία μας προς τα… χειρότερα!

Βρισκόμασταν σε γεωγραφικό πλάτος 34 νότιο. Τι καιρός θα επικρατεί το 56 νότιο, δηλαδή 1320 μίλια νοτιότερα; Γι’ αυτό λέω πορεία προς τα... χειρότερα!

Θα ήθελα πάψω να χρησιμοποιώ τη λέξη «χειμώνας» αφού ο Αύγουστος είναι ο Φεβρουάριος του νοτίου ημισφαιρίου και ο Σεπτέμβριος ο αντίστοιχος Μάρτιος, άρα η άνοιξη κοντεύει.

Όμως το παρατσούκλι «παλουκοκαύτης» του Μάρτη εδώ κάτω μάλλον το έχει ο Σεπτέμβρης. Άλλωστε και στην βόρεια Ευρώπη ο καιρός «φτιάχνει» και το θερμόμετρο ανεβαίνει μετά τον Απρίλιο.

Χειμώνας λοιπόν και μάλιστα άγριος που ελπίζουμε να μας αντιμετωπίσει με επιείκεια.

Γύρω στις 10 το βράδυ της ίδιας μέρας ο καιρός «έπεσε» στα 6 μποφόρ και το swell στα 4-5 μέτρα. Η συνέχιση του ταξιδιού στις 115 μοίρες έγινε ξανά δυνατή.

Αλλαγή πορείας!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Στον Ειρηνικό, προς τη Γη του Πυρός

Ο καιρός μέρα με τη μέρα άρχιζε να αλλάζει. Το θερμόμετρο μείωνε κι αυτό τις… επιδόσεις του. Σιγά-σιγά ο χειμώνας έδειχνε τα δόντια του.

Στις 23 Αυγούστου το πρωί κατά τις 6 αλλάξαμε πορεία προς 101 μοίρες. Στόχος μια άλλη συντεταγμένη του Ειρηνικού.

Γεωγραφικό πλάτος: 33 νότιο.

Γεωγραφικό μήκος: 140 δυτικό.

Ο καιρός θα δυνάμωνε κι άλλο, η θάλασσα τα κύματά της, το swell το ίδιο. Το τελευταίο θα ήταν μόνιμα από δυτικό-νοτιοδυτικό έως νότιο-νοτιοδυτικό με πρόβλεψη, όσο θα σκαρφαλώναμε σε μεγαλύτερα νότια πλάτη, να πιάσει τα 5-6 μέτρα ύψος.

Τα... «βασανιστήρια» αναπόφευκτα!

Μόνο να μειώσουμε έντασή τους είχαμε τη δυνατότητα. Έπρεπε να μπούμε νωρίτερα στη Winter Zone. Τουλάχιστον να το κρατήσουμε (το swell) «δευτερόπρυμα», στο δεξιό ισχύο (starboard quarter).

Το απόγευμα της 28ης Αυγούστου πετάξαμε στη θάλασσα 180 τόνους νερό, για να ελαφρώσουμε το πλοίο, να μεγαλώσουν τα έξαλα, ώστε να μπούμε στην Winter Zone με ασφάλεια και κάθε νομιμότητα.

Πιάσαμε το παραπάνω στίγμα στις 29 Αυγούστου το πρωί κατά τις 4, πορεία προς 115 μοίρες. Δύο ώρες αργότερα, μετά την αλλαγή της πορείας, ο άνεμος έγινε δυτικός-νοτιοδυτικός, η δύναμή του έπιασε τα 8 μποφόρ και μαζί το ήδη υπάρχον swell των 3-4 μέτρων μας έκαναν τη ζωή μας ακόμα πιο δύσκολη.

«29 Αυγούστου σήμερα! Η κόρη μου έχει γενέθλια, έγινε 19! Τώρα το συνειδητοποιώ. Δύσκολες ώρες μακριά από το σπίτι! Χρόνια πολλά κοριτσάκι μου να τα εκατοστίσεις. Σ’ αγαπώ πολύ!»

Το GPS έδειχνε υπόλοιπο 3.132 μίλια, μέχρι τη Γη του Πυρός (Tierra del Fuego) και το Cape Horn. Με μέση ταχύτητα 10 κόμβους, κι αν την πετύχουμε μέσα στο καταχείμωνο και τον αγριεμένο Νότιο Ειρηνικό, μας περιμένουν τουλάχιστον 13 πολύ άσχημες μέρες.

Θα αργήσουμε να ξανακοιμηθούμε σαν άνθρωποι; Θα δείξει!

Πολύ δύσκολο ταξίδι! O Θεός μαζί μας!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Ουράνιο τόξο στον Ειρηνικό - Λίγο πριν μας βρουν οι καταιγίδες

Έχω φωτογραφήσει πολλές φορές το ουράνιο τόξο.

Όμως αυτό ήταν διαφορετικό!

Τόσο μεγάλο που να μην το χωράει μία φωτογραφία.

Μια τεράστια, πλήρης αψίδα την οποία το πλοίο αν και προσπάθησε να την φτάσει και να περάσει από κάτω της, ποτέ δεν το κατάφερε! Πως θα ήταν δυνατό άλλωστε.

Εικόνες που προσπαθούν να ισοσκελίσουν μειονεκτήματα του επαγγέλματος!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Από το Hay Point στο γεωγραφικό μήκος 180 ή I.D.L.

Αφήνοντας τον πιλότο βάλαμε πορεία ανατολική 086 μοίρες και μπήκαμε στο Capricorn Channel. Τα μεσάνυχτα γυρίσαμε πορεία νοτιοανατολική 124 μοίρες για να βγούμε 24 ώρες αργότερα στην νότια Coral Sea. Η Αυστραλία που μας κράτησε «άγαρμπα» στην αγκαλιά της, συνολικά 20 ώρες, είχε μείνει πίσω μας. Αυτό κάνει στα περισσότερα καράβια, τα... ξεσκίζει!

Πορεία ανατολική 097 μοίρες. Ελαφρό νότιο ξέπεσμα αφού κανονική ανατολική είναι η 090. Πρώτος στόχος μια συντεταγμένη του Ειρηνικού Ωκεανού.

Γεωγραφικό πλάτος: 33 νότιο.

Γεωγραφικό μήκος: 120 δυτικό.

Η Oceanroutes (AWT) έστειλε τη δική της άποψη για το ταξίδι. Μας ζητούσε να κατέβουμε πολύ νότια, από νωρίς στη βαρυχειμωνιά. Πρώτη πορεία προς το στενό ανάμεσα στα νησιά της Νέας Ζηλανδίας και από εκεί λοξοδρομία προς το Cape Horn. Είχε το λόγο της να ζητάει κάτι τέτοιο και σε άλλη περίπτωση θα την ακολουθούσα αφού έτσι αν και με χειρότερο και καιρό αποφεύγεται το νοτιοδυτικό swell (ο διατοιχισμός). Είχε δίκιο! Όμως το πλοίο ήταν φορτωμένο να πλεύσει σε Summer Zone. Η Winter Zone που μας ζητούσε να πλεύσουμε, χωρίς να το γνωρίζει, ήταν μη νόμιμη. Για να το κάνω αυτό έπρεπε το πλοίο να είχε πάρει λιγότερο φορτίο, να ήταν πιο ελαφρύ, να έχει περισσότερα έξαλα. Οι διεθνείς κανονισμοί σαφείς που δεν δέχονται αμφισβήτηση. Το πλοίο έπρεπε να ταξιδέψει σε πλάτη μικρότερα του 33 νότιου, όπου και η γραμμή που χωρίζει την Summer από την Winter Zone. Όσο θα χρειαζόταν για να καταναλώσει το ανάλογο πετρέλαιο ώστε να μεγαλώσουν τα έξαλά του, τόσο που θα το επέτρεπαν νόμιμα να περάσει στη ζώνη του χειμώνα. Αυτό θα συμβεί στην παραπάνω συντεταγμένη. Μέχρι τότε λοιπόν πορεία 097 μοίρες και μετά βλέπουμε. Το ερώτημα είναι τι καιρό θα συναντήσουμε σε εκείνο το σημείο όταν θα χρειαστεί να αλλάξουμε σε πορεία νότιο-ανατολική.

Στην νότια Coral Sea λοιπόν και o καιρός πολύ καλός. Mε την Αυστραλία πίσω μας, νότιο-ανατολικά τη Νέα Ζηλανδία, βόρεια τα νησιά του Σολομώντος (SOLOMON ISLANDS), την Νέα Καληδονία (Nouvelle Caledonie), τα Santa Cruz Islands, τα νησιά Vanuatu. Αυτή είναι η Coral Sea. Από κει και πέρα αυτός καθ’ αυτός ο Ειρηνικός.

Στις 19 το μεσημέρι είχαμε δίπλα μας και αριστερά στα 150 μίλια το νότιο άκρο της Νέας Καληδονίας. Στις 20 το μεσημέρι δεξιά μας στα 500 μίλια μακριά το βόρειο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Στις 21 το απόγευμα στα 450 μίλια βόρειο-ανατολικά τα νησιά Fiji. Λίγο παρακάτω τα Tonga Islands.

Το βράδυ της 21ης Αυγούστου το καράβι πέρασε την I.D.L. (International Date Line) δηλαδή τις 180 μοίρες γεωγραφικό μήκος. Δεν το ονομάζω δυτικό ή ανατολικό γιατί είναι και τα δύο. Είναι ο μεσημβρινός, το σημείο που σμίγει η δύση με την ανατολή. Εκεί που το Tokyo είναι η Δύση και το Los Angeles η ανατολή. Ο Ειρηνικός γενικά είναι ο ωκεανός που τα βλέπεις όλα ανάποδα!

Τα έχω ξαναγράψει αλλά ας τα επαναλάβω.

Σε ανατολικές ή δυτικές πορείες τα πλοία κάθε 15 γεωγραφικά μήκη αλλάζουν ώρες βάζοντας κάθε φορά από μία ώρα εμπρός ή πίσω αντίστοιχα. 15 γεωγραφικά μήκη x 24 ώρες = 360 μοίρες, ο γύρος της γης. Στη γη όμως όλες-όλες οι ώρες είναι 24.

Κάποτε φτάνεις στο 180 είτε πας ανατολικά είτε δυτικά. Φτάνοντας εκεί έχεις βάλει 12 ώρες. Βρίσκεσαι στη μεγαλύτερη απόσταση από το Γκρίνουιτς από πλευράς απόστασης αλλά και χρόνου. Από εκεί και πέρα αν συνεχίσεις αρχίζεις να μειώνεις απόσταση και χρόνο.

Αρχίζει το παράδοξο. Συνειδητοποιείς ότι η γη είναι σφαίρα.

Έτσι λοιπόν τα ταξιδεύοντα, ανατολικά, πλοία αφού έχουν ήδη βάλει μπροστά 12 ώρες περνώντας το 180, την I.D.L., βάζουν μία ΜΕΡΑ πίσω. Το αντίθετο συμβαίνει σε πορείες δυτικές, αυτό συνέβη στις 21 Αυγούστου το βράδυ.

Τι συνέβη;

Ξημέρωσε πάλι... 21 Αυγούστου αλλά πλέον δεν είμαστε 12 ώρες μπροστά αλλά 12 ώρες πίσω από το Γκρίνουιτς.

Από την Ελλάδα 15 ώρες πίσω!!! Για μας η 21η Αυγούστου διήρκεσε... 48 ώρες!

Η άκρη του κόσμου είναι εδώ!

Πορεία στα άκρα!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Ηλιοβασίλεμα λίγο πριν δέσουμε στο Hay Point

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Aποβίβαση πλοηγού λίγο πριν το Hay Point

Φίλε καλή αντάμωση, ποιος ξέρει, κάπου, κάποτε, ίσως ποτέ

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Το πέρασμα του Hydrographer Passage, ανάμεσα στα κοράλια

Συνεχίζεται...

Chrisgio