Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Ο άνεργος γίγαντας!

Ο Σεπτέμβρης ήταν ήδη παρελθόν. Ο Οκτώβρης είχε μπει για τα καλά. Και είχε… 9!
«Στο ίδιο σημείο αγκυροβολίας. Ο καθαρισμός των κυτών σε εξέλιξη» έγραφε το ημερολόγιο του πλοίου κάθε πρωί. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Αν και είχαν περάσει 15 μέρες η εργασία καθαρισμού δεν έλεγε να σώσει. Το πλήρωμα καταστρώματος είχε εξουθενωθεί αλλά συνέχιζε.

Αγνάντευα τον ορίζοντα. Μέσα στο κάδρο και το πλοίο. Η ανυπαρξία ενδιαφέροντος στην «άκρη του κόσμου μας» ανάγκαζε το μάτι να εστιάσει πίσω. Σ΄ ένα ολοκαίνουργιο σκάφος που ήταν έτοιμο να τα βάλει με μυθικά θαλάσσια τέρατα, θεούς, αερικά και να τα νικήσει. Χωρίς υπερβολή!
Το έβλεπα να στέκει, αγκιστρωμένο στην άγκυρά του και μου έδινε την εντύπωση ότι με δυσκολία υπέμενε αυτή την αναμονή, ότι υπέφερε.
Ο γίγαντας, αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων, έμοιαζε ν’ αναρωτιέται: «Γιατί μένω έτσι ανενεργός»;
Τα ημερήσια έξοδα, απλά της ύπαρξής του, δεκάδες χιλιάδες δολάρια. Σκεφτόμουν ότι η δράση, η κίνηση, η ανάσα, η καύση δίνουν ζωή κι αυτός ο γίγαντας για να είναι ζωντανός ή τουλάχιστον να μοιάζει έτσι, πρέπει να είναι σε κίνηση και δεν είναι.
Μαζί του σε λίγο ίσως παύσουν να νοιώθουν ζωντανοί κι αυτοί που ζουν πάνω του, μαζί του. Δεκαοκτώ άτομα, κι άλλες τόσες οικογένειες, ζουν από την δράση του. Περιμένουν να πάρει στροφές η προπέλα του για να ξανανιώσουν ζωντανοί. Για να γίνει αυτό χρειάζεται τροφή και η τροφή του είναι τα ταξίδια, οι ναύλοι, τα προς μεταφορά φορτία.

Είναι σίγουρο ότι η αγορά κάποια στιγμή θα ανακάμψει. Ο κόσμος θα χρειαστεί προϊόντα και τα βαπόρια θα τα μεταφέρουν. Τότε όλοι θα είναι πάλι ευχαριστημένοι.
Προς το παρόν ας είναι καλά η Κίνα η οποία χάρη στον απίστευτο οργασμό και ανάπτυξή της, διατηρεί από μόνη της την παγκόσμια αγορά, έστω και σε οριακό επίπεδο, να μην καταρρεύσει.

Το θέμα λοιπόν είναι τι πρόκειται να γίνει στον ενδιάμεσο χρόνο, όσο η κρίση θα διαρκεί. Τότε που γίνονται οι μεγάλες αλλαγές, τότε που το μυαλό γεννάει ιδέες, δημιουργικές αλλά και καταστροφικές. Πως θα διαμορφωθεί η πραγματικότητα στη ναυτιλία, τα πλοία; Τι αλλαγές-εκπλήξεις επιφυλάσσει το μέλλον για τους ναυτικούς; Αυτοί που τα ορίζουν σκεφτόμενοι το κέρδος, και καλά κάνουν, (αλήθεια, ποιος δεν το σκέφτεται;) θα προσπαθήσουν να μειώσουν τα έξοδά τους. Η εύκολη λύση, παντού και πάντα, οι μειώσεις θέσεων εργασίας, μειώσεις μισθών. Και στη ναυτιλία αν αυτό που δεν μπορεί να γίνει με τα «υπάρχοντα υλικά» επιτυγχάνεται με άλλο τρόπο. Επάνδρωση πλοίων με φθηνότερα πληρώματα άλλων εθνικοτήτων, κυρίως από την Ασία.

Αλλαγή σημαίας. Ανεργία!

Βρίσκομαι σε ηλικία που η «έξοδος» από το επάγγελμα είναι πολύ κοντά. Σε άλλες εποχές θα ήμουν αρνητικός στην επιλογή του ναυτικού επαγγέλματος από νέους ανθρώπους. Ένα «παρά φύση» επάγγελμα για τον άνθρωπο, αφού στη θάλασσα κυρίαρχα είναι τα… ψάρια εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Η κοινωνικότητα του ανθρώπου σε αντιπαράθεση με τη μοναξιά, φτάνουν και περισσεύουν από ΜΟΝΑ τους να δικαιολογήσουν τον όρο «παρά φύση».
Τι μπορεί να απαντήσει ένας ναυτικός στην ερώτηση του παιδιού του, «που ήσουν πατέρα όταν σε χρειαζόμουν δίπλα μου;»
Τι μπορεί να απαντήσει ένας ναυτικός στη γυναίκα του όταν του λέει, «φτάνει δεν μπορώ άλλο μόνη μου!»

Όμως ο ζόφος των τελευταίων χρόνων θα στρέψει πολλούς νέους αλλά και απελπισμένους μεγαλύτερους σε ηλικία στη θάλασσα.
Έχω παραδείγματα γνωστών μου, ακόμα και υψηλής μόρφωσης, πανεπιστημιακής, υψηλού κοινωνικού-ποιοτικού επιπέδου, που μου ζήτησαν να μεσολαβήσω να βρουν δουλειά σαν απλοί ναυτικοί.
Στην αρχή τα ΄χασα. Στη συνέχεια συνειδητοποίησα, ακόμα μια φορά, το εν εξελίξει δράμα.

Εύχομαι τα πλοία να μείνουν κοντά στους Έλληνες και να βοηθήσουν κι αυτά στο δύσβατο δρόμο που πορεύονται χώρα και πολίτες, γιατί δεν είναι μακριά η ώρα που θα ψάχνουμε να βρούμε «αυγά και καλάθια». Κι αν κάποιος μου πει ότι η ώρα αυτή είναι ήδη «εδώ» θα του πω ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα.
Η εικόνα της Αργεντινής που αντίκρισα την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί το 2010, σε σχέση με προηγούμενες, δεν ξεχνιέται! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είδα τον «απόλυτο πάτο».
Η φτώχεια δεν έχει πάτο! Ή μάλλον έχει, αλλά είναι ορατός κάπου στην κεντρική Αφρική!

Το επίπεδο του Έλληνα και της Ελλάδας καλύτερα ας αφήσουμε να το συζητήσουμε σε 2-3-4 χρόνια από τώρα. Τότε που θα θυμόμαστε ακόμα και χρόνια σαν το 2012 και το 2013 σαν μια όμορφη ανάμνηση. Όπως κάνουμε σήμερα αναπολώντας το 2009.

Συνεχίζεται…

Chrisgio

14 σχόλια :

Leo Kastanas είπε...

Γεια σου ρε Χρηστάρα. Θα το ανεβάσω

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το σκηνικό μοιάζει με την σημερινή κατάσταση στην χώρα μας. Χιλιάδες νέοι πάνω στην παραγωγικότερη ηλικία τους, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πάντα(όπως ένα νεότευκτο βαπόρι)αναγκάζονται σε μια ψυχοφθόρα αναμονή. Ίσως ένα από τα χειρότερα που μπορεί να βιώσει ένας νέος. Ωστόσο στον ναυτιλιακό χώρο κατά την γνώμη μου το πρόβλημα οφείλεται στα πολλά νεότευκτα βαπόρια που πέσαν στην θάλασσα και συνεχίζουν απόρροια της προηγούμενης "χρυσής" δεκαετίας. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι μάλλον πιο σύνθετο καθώς υπάρχει απόλυτη έλλειψη δικαιοσύνης. Ωστόσο οφείλουμε να παλέψουμε με κοινό σκοπό να θέσουμε την χώρα μας στην θέση που της αρμόζει. Για μένα(είμαι 23 ετών) άνθρωποι σαν εσάς (ναυτικούς γενικότερα αλλά και εσάς προσωπικά) αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση ως προς την μαχητικότητα και την προσπάθεια. Η χώρα μας σε τρία πράγματα βασίζεται ναυτιλία,τουρισμό και γεωργία. Βασιζόμενοι σε αυτά και με κοινή προσπάθεια μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Η προϊστορία είναι με το μέρος μας. "Ο μικρός πεινασμένος Ελληνάκος μπορεί να καταφέρει τα πάντα." Αριστοτέλης Ωνάσης. Ευστάθιος Σ.

greecelands είπε...

Καλημερα σας Chrisgio!

μαχαιρης είπε...

Ξερεις ΠΟΛΛΑ πραγματα καπετανιε...!!
Και περισσοτερα ακομα σε εμαθε η θαλασσα και τα λιμανια...!!

Και πρεπει να αρχισεις, οπως εσυ νομιζεις, και ξερεις..Να τα λες...
Σε μερικους...
Γιατι πολλοι κανουνε τους δασκαλους...Αλλα λιγοι ΕΙΝΑΙ...!!

KANTHAR0S είπε...

Κάτσε, γιατί όπως πάνε τα πράγματα θα σου ζητήσω κι εγώ να με βάλεις στα καράβια σαν απλό ναυτικό. Κι ας είμαι με πανεπιστημιακή μόρφωση.

Χρήστος Γ. είπε...

Η αύξηση των νεότευκτων πλοίων δεν σημαίνει αυτομάτα και αύξηση του παγκόσμιου εμπορικού στόλου. Υπάρχουν και τα παλιά πλοία που αποσύρονται.
Όσον αφορά την χρυσή δεκαετία παρακαλώ να ξανάρθει γιατί μόνο έτσι θα υπάρχει δουλειά για όλους. Επίσης στα καινούργια πλοία είναι ασφαλέστερα και το επίπεδο διαβίωσης των ναυτικών πολύ καλύτερο.

Οι σχολές εμπορικού ναυτικού βγάζουν συνεχώς νέα στελέχη. Για να βρουν δουλειά όλοι αυτοί οι νέοι πρέπει τα βαπόρια να δουλεύουν. Όταν τα βαπόρια δουλεύουν οι πλοιοκτήτες κανομάνε και οι ναυτικοί έχουν δουλειά.

Την επιχειρηματικότητα δεν μπορεί να τη στήνουμε στο τοίχο όταν μιλάμε αποκλειστικά γι΄ αυτήν και από την άλλη να κλαίμε για την αύξηση της ανεργίας. Η επιχειρηματικότητα είναι ευθέως ανάλογη με την εργασία και αντιστρόφως ανάλογη με την ανεργία.

Συμφωνώ να παλέψουμε. Εγώ αυτό κάνω όλα αυτά τα χρόνια. Εργάζομαι μακριά από τη "λούφα και παραλλαγή" σ' έναν επαγγελματικό χώρο άκρως ανταγωνιστικό και σκληρό όπου επιζούν οι άξιοι, οι δουλευτήδες, οι ευσυνείδητοι. Οι άλλες... "παρτιδες" ανθρώπων τύπου "δημόσιοι υπάλληλοι" δεν αντέχουν και το σύστημα τους ξερνάει.

Όλοι εσείς οι νέοι κοιτάξτε με έργα και όχι λόγια να κάνετε πράξη αυτά που αναφέρεις παραπάνω. Δηλαδή δουλειά, δουλειά, δουλειά. Όποια κι αν είναι, ότι και νάναι, όπου και νάναι. Αλλά με μεράκι και όρεξη! Τα σκαλία της ζωής κερδίζονται αργά και δύσκολα.

Οι καιροί δύσκολοι. Όμως δεν υπαρχει άλλος δρόμος, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και το μέλλον αβέβαιο. Αξίζει όμως να παλέψετε, να προσπαθήσετε.

Εύχομαι καλό κουράγιο και επιτυχία στη ζωή σου!

Χρήστος Γ. είπε...

Καλησπέρα,
Τι εννοείς φίλε μου, κάντο μου λιανά.
Τι θα έπρεπε να κάνω που δεν το κάνω.
Τι θα μορούσα να προφέρω στον κόσμο περισσότερο από αυτό που κάνω;
Που και σε ποιον να τα πω;
Μην αφήνεις μισά αυτά που λες, πες μου την ιδέα σου!!!

Χρήστος Γ. είπε...

Γεια σου φίλε!

fec είπε...

very good blog

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς όμως σε πολλά Ελληνόκτητα πλοία ούτε οι αξιωματικοί δεν είναι Έλληνες,άντε ο Α'πλοίαρχος μόνο.Δεν είμαι αισιόδοξος σε αυτά που γράφεις γιατί το χρήμα πατρίδα δεν έχει όπως και τις σημαίες των πλοίων που τις αλλάζουν οι εφοπλιστές καιτα επανδρώνουν με Ασιάτες χαμηλόμισθους.Με λίγα λόγια όλοι βλέπουν το συμφέρον τους πάνω απ'όλα.

Πάντος μπράβο σε αυτά που γράφεις και για την αισιοδοξία σου.Καλές θάλασσες πάντα

Makis L συνάδελφος..:-))

Ανώνυμος είπε...

οταν το bdi(και σχετικοι δεικτες) ηταν και ειναι κοντα στο 1000 αρκετα βαπορια θα μενουν δεμενα ή θα μπαινουν μεσα καθε μερα και ας δουλευουν...
Επιπλεον μην ξεχναμε αρκετα λαμογια που βρισκονται σε εταιρειες owners-managment -brokering(κυριως εταιριες managment-brokering) που τρωγαν και τρωνε με διαφορα κολπα(τιμολογια-ζημιες) αρκετα χρηματα απο τυχον κερδη

Χρήστος Γ. είπε...

Το σχόλιό σου δείχνει άνθρωπο της δουλειάς!
Χαίρομαι που με διαβάζεις!

Stathis είπε...

Όπως έγραψα και σε άλλο σχόλιο μου,ο πατέρας μου με είχε αποτρέψει να γίνω ναυτικός.Είχε ζήσει την ανεργία,την είχαμε ζήσει στην οικογένεια.Να κατεβαίνει κάθε μέρα στον Πειραιά και να μη βρίσκει τίποτα.Όταν έβρισκε έλειπε μέχρι και 2 χρόνια σερί.Η δεκαετία του 90 ήταν λίγο καλύτερη.Το 1996 το τελευταίο του ταξίδι.Τότε θυμάμαι έλεγε ότι η γέφυρα,το μηχανοστάσιο,οι τρεις μηχανικοί και ο ηλεκτρολόγος ήταν Έλληνες,όπως και ο μάγειρας.Πρόπερσι από ένα πέρασμα μου από το ΝΑΤ ως συμβασιούχος διαπίστωσα ότι οι Έλληνες είχαν περιοριστεί.Έβλεπα στα ναυτολόγια υποπλοιάρχους από το Πακιστάν,ηλεκτρολόγους από τη Ρουμανία (μια ανεξήγητη προτίμηση στους Ρουμάνους.7/10 Ρουμάνοι και κάποιοι Ουκρανοί),και μετά το χάος.Μάγειρες Τανζανούς.Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους αυτούς,αλλά όταν έβλεπα ναυτικούς με το τσαντάκι τους στο χέρι να πίνουν καφέ στα καφενεία με το βλέμμα χαμένο,καταλαβαίνοντας ότι δεν ειχαν βρει τίποτα για να μπαρκάρουν εξοργιζόμουν...

Καλά ταξίδια να έχετε

Ανώνυμος είπε...

Αντε ρε καθικια εσει και τα λεφτα σας.